BUCH
De summo bono. Liber III, Tractatus 4–5
Herausgeber: Tuzzo, Sabina
Corpus Philosophorum Teutonicorum Medii Aevi, Bd. 1,32
2025
Zusätzliche Informationen
Bibliografische Daten
Abstract
Im dritten Buch entwickelt Ulrich in beständiger Auseinandersetzung mit Albert dem Großen und der Theologie des frühen 13. Jahrhunderts seine Lehre von den göttlichen Personen der Trinität.
Inhaltsverzeichnis
| Zwischenüberschrift | Seite | Aktion | Preis |
|---|---|---|---|
| Cover | U1 | ||
| Inhaltsverzeichnis | V | ||
| Prolegomena | VII | ||
| I. Handschriftliche Überlieferung | VII | ||
| II. Handschriftenverhältnis | VIII | ||
| III. Technische Erläuterungen | IX | ||
| 1. Zum Text | IX | ||
| 2. Zum Quellenapparat | IX | ||
| 3. Zum Variantenapparat | X | ||
| 4. Zum Index rerum | X | ||
| IV. Siglen und Abkürzungen | X | ||
| Literaturverzeichnis | XIII | ||
| ULRICI ENGELBERTI DE ARGENTINA: DE SUMMO BONO. LIBER TERTIUS. TRACTATUS 4–5 | 1 | ||
| TRACTATUS QUARTUS: Qui est de aequalitate et similitudine et identitate personarum | 3 | ||
| 1. Qualiter aequalitas et similitudo sint in Deo | 3 | ||
| 2. In quo probatur, quod personae sint aequales magnitudine immensitatis, et quod in divinis non est totum nec universale nec triplicitas | 7 | ||
| 3. In quo probatur, quod secundum alios modos magnitudinis est aequalitas in personis et quod tamen est ibi ordo naturae | 13 | ||
| 4. De eodem et differenti et diverso et dissimili universaliter sumptis | 15 | ||
| 5. De oppositis et specialiter de contradictoriis et contrariis, quod ipsa non possunt simul vera esse nec falsa. In quo est, an forma per corruptionem simpliciter annihiletur | 19 | ||
| 6. De toto et parte et de omni et universo et de diminuto et, quod modis dicitur aliquid fieri ex alio | 27 | ||
| 7. De natura universalis in communi | 32 | ||
| 8. De genere et differentia et de specie | 38 | ||
| TRACTATUS QUINTUS: Qui est de nomine personae et de notionibus personarum et de diversis nominibus pertinentibus ad personarum distinctionem | 45 | ||
| 1. De dictionibus exclusivis | 45 | ||
| 2. De quattuor nominibus Graecis et quattuor Latinis et de regulis huiusmodi nominum | 50 | ||
| 3. De nomine personae et hypostasis et aliorum nominum, quae similiter dicuntur | 54 | ||
| 4. Qualiter praedicamentum ad aliquid maneat in divinis et non transeat in substantiam, et qualiter relationes sint in personis et in essentia, et qualiter sint ipsae personae et ipsa essentia | 64 | ||
| 5. De distinctione inter notiones et relationes et proprietates personarum, et proprietates personales et de numero omnium praedictorum et de comparatione proprietatum ad personas et ad essentiam et ad actus notionales et ad se invicem secundum differentiam, et qualiter de eis licet diversa opinari | 70 | ||
| 6. Qualiter praedictae relationes diversimode exprimuntur in Scriptura. In quo est specialiter de Verbo divino | 75 | ||
| 7. De nominibus principii et auctoris et de proprietate innascibilitatis. In quo est, quare proprietates non possunt mutuo de se praedicari, et quare actus notionales non praedicantur de essentia, et qualiter dicitur hoc de illo | 88 | ||
| 8. De appropriatis personarum. In quo est specialiter de imagine, secundum quod est proprium Filii Dei, et de sapientia genita | 96 | ||
| 9. Qualiter unitas et numerus sint in divinis. In quo est specialiter de hoc nomine ‘trinitas’, et de locutionibus quibusdam exprimentibus habitudinem essentiae ad personas numeratas et e converso | 107 | ||
| Index auctoritatum | 113 | ||
| Index rerum | 123 | ||
| Index nominum | 129 |
Powered by CloudPublish